Politici zitten er niet voor zichzelf, maar voor ons. Dat is de theorie. In de praktijk wordt Nederland gegijzeld door (sociale) media waarop rellerig conflict belangrijker is dan democratische controle. Resultaat: we weten precies wat iedereen vindt over Gaza maar we hebben geen flauw idee wat ze exact gaan doen om de woningnood of de problemen in de zorg te fiksen.
‘Fucking hell!’, riep Esther Ouwehand (Partij voor de Dieren), gehuld in watermeloen-outfit tijdens de Prinsjesdag-debatten. Nadat Caroline van der Plas (BBB) zei ‘hier geen Gaza-debat van te maken, het gaat vandaag over de Miljoenennota’, concludeerde Ouwehand dat BBB er kennelijk niets om geeft dat ‘in Gaza doelbewust onschuldige kinderen worden doodgeschoten’.
Na de krokettenpauze om elf uur ’s avonds trok DENK-partijleider Stephan van Baarle een dikke map tevoorschijn met namen van mensen die gestorven zijn in Gaza: het zou achttien uur duren om alle namen voor te lezen en, helaas, ‘die tijd heb ik niet’, aldus Van Baarle.
Voor politieke junkies zijn de Algemene Politieke Beschouwingen, de debatten na Prinsjesdag, een tweedaagse livestream-bonanza. Formeel gaat de Tweede Kamer in debat over de kabinetsplannen die met koninklijke pracht en praal zijn gepresenteerd in de Troonrede. Dagen van te voren sijpelt strategisch het goede nieuws (‘0,7% meer koopkracht!’) uit ‘het koffertje’ van de Minister van Financiën waarin zijn Miljoenennota zit opgeborgen. Waar het gelekte goede nieuws de voorpagina’s haalt, kunt u het slechte nieuws (hogere zorgpremies en verhoogde vaste lasten die de 0,7% winst direct doen verdampen) in de dagen daarna op pagina vijf of nog verderop in de krant lezen.
Het gaat in de praktijk dan ook helemaal niet over het parlementair in de smiezen houden van uw belastingcenten. De Algemene Politieke Beschouwingen zijn het jaarlijkse moment waarin partijleiders zich profileren. Helemaal als er - zoals binnenkort weer - Tweede Kamerverkiezingen aankomen.
Genoeg te bespreken immers. Nederland staat voor de nodige uitdagingen: er is een nijpend tekort aan betaalbare woningen en mensen maken zich zorgen over asiel en migratie. Niet alleen is het mandje boodschappen (vooral als daar koffie en vlees in zit) duurder geworden maar zijn ook zorgpremies (+33% in 5 jaar), benzine (+20-25% in 5 jaar), energie (tussen 30-50% in de afgelopen 5 jaar) flink gestegen. Uit de meest recente onderzoeken van het Sociaal Cultureel Planbureau blijkt dat 58% van de Nederlanders zich zorgen maakt over de koers van het land. Het vertrouwen in Den Haag, de regering en de politiek is gedaald. Er is een gebrek aan daadkracht en teveel ‘politiek gedoe’.
Het Haagse antwoord hierop in verkiezingstijd, tijdens de politieke profileringshoogmis van het jaar? Heel veel politiek gedoe.
Een verhit debat over de oorlog in Gaza voerde de boventoon, en dan niet eens over de oorlog zelf: er werd vooral ruzie gemaakt tussen de partijen die het er per se wél en per se níet over wilden hebben.
Wat deze Algemene Politieke Beschouwingen lieten zien, is dat politiek meer een vorm van zelfexpressie is geworden dan vertegenwoordiging. We zagen geen volksvertegenwoordigers in debat over de besteding van onze belastingcenten, maar content creators in een moralistisch influencer-circus. De interruptiemicrofoon als selfie-stick, gericht op verontwaardiging.
Hoe is Den Haag in hemelsnaam zo verslaafd aan zichzelf geraakt?
Keep reading with a 7-day free trial
Subscribe to DieuwsNieuws to keep reading this post and get 7 days of free access to the full post archives.